"... kierujemy się na ogół tą maksymką, moc radości wzmacniać smutku odrobinką..." Jeremi Przybora

poniedziałek, 24 czerwca 2013

Dwa pamiętniki, notesik i Dzień Przytulania

Zacznę od najprzyjemniejszego... I jak... jest miło? Gdybyście nie czuły - nie czuli to... właśnie PRZYTULAM WAS mocno i ciepło:-) Lub, kto woli, PRZYTULAM SIĘ ciepło i mocno do Was:-)
Dzień Przytulania to jak najbardziej uzasadnione zachowanie... 

A przede wszystkim przytulam Ciebie Aneto:-) A to była niespodzianka nad niespodzianki!!! Niespodzianka do kwadratu!!! A nawet do potęgi trzeciej!!! A może nawet silnia czy inny kotangens!!!!

Przytulając się do Was... przychodzi mi na myśl refren piosenki ze "Studia 202", choć tego nie jestem pewna, ale na pewno piosenka puszczana ogrrrrromnie często w "Powtórce z rozrywki", a wcześniej w "100 minut na godzinę", w mojej ukochanej od wieków radiowej Trójce... Napisana przez Jerzego Skoczylasa i Jana Kaczmarka, panów z kabaretu Elita. A muzyka... nie pomnę niestety czyja. A leci to jakoś tak... bo ja z pamięci sobie śpiewam...

Do serca przytul psa,

Weź na kolana kota,
Weź lupę popatrz pchła,
Daj spokój, pchła to też istota.
Za oknem zasadź bluszcz,
Niech się gadzina wije,
A kiedy ciemno już i wszyscy śpią,
Matka śpi, ciotka śpi, wujek śpi
Zapylaj georginie

... choć dobrze, że tego nie słyszycie. Mój śpiew jest  o s z a ł a m i a j ą c y :-) Przy drugim "śpi" - bo tu idzie melodia w górę - brakuje mi skali w strunach głosowych:-) 

Gdy w moim liceum, na początku pierwszej klasy, "wyłapywano" do chóru szkolnego, a jakoś nie miałam wtedy ochoty na chór, nie musiałam nawet udawać, że nie umiem śpiewać. Bolesne... A co najlepsze... W szkole muzycznej, do której chodziłam drzewiej, na egzaminie dyplomowym z umuzykalnienia, gdzie konieczne było przejście - prócz pytań z teorii i historii muzyki - także przez praktyczne egzaminy muzyczne w ramach tego przedmiotu. A to rozpoznawanie utworów i kompozytorów ze słuchy, a to określenie akordów ze słuchy, a to wystukanie ćwiczenia kołatką a to... zaśpiewanie ćwiczenia. Powiem tak... gdyby nie przychylność szanownej komisji i znajomość moich możliwości wokalnych przez panią od umuzykalnienia, dzięki czemu mogłam wystukać kołatką drugie ćwiczenie... nie miałabym dyplomu ukończenia szkoły muzycznej I stopnia w moim zbiorze papierów przeróżnych:-)    

A teraz coś z zupełnie innej beczki. W ów weekend, w którym się sztambuch dla Wiktorii chałturkował, wychałturkowały się jeszcze dwie inne rzeczy. Dwa pamiętnik lub notatniki, lub co tam jeszcze młodzież z nimi poczyni



I tak zeszyt numer 36, czyli kolejne piegowate myśli...






A od środka nieco nut, bo to dla dziewczynki o zacięciu muzycznym





A całkiem w środku, na każdej stronie, znajdują się pieczątki z konikami ogromnie brykającymi, ale że te robiłam w biegu, już przy Iwonie, bo to na Jej zamówienie poczynione zeszyty, więc już bez dokumentacji fotograficznej.   



I zeszyt numer 37, dla licealistki o duszy nieco romantycznej i zwiewnej.
Bardzo, ale to bardzo żałuję, że nie obkleiłam najpierw zeszytu w całości jasnym papierem. Wydawało mi się, nie wiedzieć czemu, że ciemny granat zeszytu będzie przytłumiony, przygaszony, a przede wszystkim,  będzie bardzo pasował do całości dekoracji... A teraz tak mi się ten granat gryzie z delikatnością kartoników Kapuśniaczka pastelowego i innych papierów. Trudno... Następnym razem pomyślę dłużej.









A w środku przyozdobiona jedynie pierwsza strona.



I zamykamy zeszyt numer 37, zawiązujemy kokardkę.



A tak poza tym, jakiś czas temu, na imieniny Margharett się zrobił taki jeden, maleńki notesik... A bo to było tak, że Gosia domagała się od jakiegoś czasu zeszytu na złote myśli. Zapowiedziałam Jej, że jak znajdzie pierwszą złotą myśl... da mi o tym znać, a ja w te pędy TRZASK PRASK! robię zeszyt. No i wzięła to sobie zbyt dosłownie i szukała złotej myśli w... swojej głowie:-) Dni mijały, tygodnie, miesiące... świat się zmieniał... i nic... Wiem, wiem, nędzna ze mnie norka:-) Jednakowoż znamy się z Margharett sto tysięcy lat i zna moje nędzne, norkowe poczucie humoru:-) Najwyżej strzeli mnie w poniemiecki czajnik - to cytat z Gosi:-) :-) Tak czy inaczej, nie czekając się na pojawienie złotej myśli, w czyjej głowie by się ona nie zrodziła:-), dla Gosi imieninowo zrobił się maleńki, przyjemny notesik...

Tak obiektywnie i krytycznie patrząc, niepotrzebnie przykleiłam serce na sam wierzch washi-taśmowego stworka. Jest ładne, ale nie komponuje się tutaj. Jak zawsze, sprawdziłaby się bardziej zasada: mniej znaczy więcej... a na pewno ładniej.













Przyjemniaczek pasuje wymiarami do kieszeni czy torebki, gdyby ta złota myśl, nieprawdaż, wpadła tak całkiem nieoczekiwanie, w najbardziej zaskakującym miejscu, o najbardziej zaskakującym czasie. I w całości wychałturkowany z materiałów ze http://scrappo.pl. A to ze stempelka proporczyka i serca produkcji BoBunny (ale już go nie widzę w sklepie), a to kluczyk także stąd i także go już nie widzę na półce. Natomiast, ostatnio moje ulubione, taśmy washi są. A w ruch poszły:  motylowa, air-mailowa, lawendowy bilet (jedna z moich najbardziej ulubionych taśm), zegarowa oraz cała w stemple. Stąd też, z racji tego użytkowania, ośmielam się zgłosić notesik, dla poznawania świata przez Margharett, do czerwcowych inspiracji bloga Scrappo. Gosia co prawda nie ma już 14 lat, nawet nie ma 15, 16, 17... a inspiracje czerwcowe powiązane są tematycznie z dzieciństwem, odkrywaniem siebie i otoczenia, poznawaniem życia... ale myślę sobie, że życie jest tak zagadkowe i zaskakujące, że nigdy da się poznać do końca... więc i notesik na złote myśli o świecie osoby dorosłej też może się tu wpisać... A po wtóre, z Gosi to czasem taaaaaaaki dzieciak wychodzi:-) :-) (Ps. Gdybym się już więcej tu nie pokazała... domyślicie się za czyją przyczyną...)

I maleńki komunikat organizacyjny: jakiś czas temu, chyba w ubiegłym tygodniu?, te dni tak pędzą... wyleciał maleńki zastęp Aniowych  aniołów. Przyniosły coś dobrego Ani, niech i Wam - Drogie Adresatki przyniosą tylko to co dobre i opiekują się Wami mocno, a mocno:-)


A dziś wyszła kolejna paczka, a drogę ma tak bliską... za miedzę niemal. Powinna być jutro na ulicy Gołębiej:-)

A do mnie także zawitał, kilka dni temu, gość. Bardzo oczekiwany gość. Aniowa Aniołanka. Wypatrzyłam ją u Maikowej. I... TRZASK PRASK! jest u mnie:-) Razem z zapasem lawendy w woreczku i piękną kartką od Justyny. Bardzo, bardzo dziękuje Justyno:-) Bardzo:-) Te stópki... Ta mina taka zasadnicza, acz ciepła, że o uroczych reformach w żółte groszki nie wspomnę:-)





I oczywiście jutro trzymamy najmocniej jak się da kciuki za Anię.
 Albo inne dostępne Wam sposoby niech idą w ruch:-) 
Jutro TEN dzień. 
Będzie dobrze, będzie dobrze, będzie...

Pozdrawiam ciepło, wieczornie, serdecznie i oczywiście przytulając, że JEJ! i ruszam do dalszych działań bojowych.
Edyta z Kubkiem Kawy






18 komentarzy:

  1. Śliczne to wszystko :> ten notes kieszonkowy to oklejony, ozdobiony gotowy zeszyt, jesli się nie mylę?
    BTW mam taką samą niebieską taśmę washi, super :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Gdybym miała wybierać, który najpiękniejszy... nie umiałabym się zdecydować:) Genialne wszystkie, choć może piegowaty bierze nieco górę, bo z piegami znam się świetnie - kiedyś były moją największą zmorą i życiowym przekleństwem, prawie jak dla Ani z Zielonego Wzgórza;), obecnie zaakceptowałam ich bytność i błogosławię wszelkie fliudy i pudry:)))
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  3. Genialność, oryginalność i niebanalność to cechy Twoich prac...jesteś fenomenalna w tym co Tworzysz, ja z wielkim podziwem....podziwiam i cieszę się, że mogę to czynić. Dzisiejsze prace są jedyne w swoim rodzaju, jednak ostatni notes jest moim number one!!!! Trzymam mocno za Anię....Pozdrawiam Cię serdecznie:))))

    OdpowiedzUsuń
  4. Przesliczne wszystko :-D Twoje anioly sa cudowne.. Serduszko na notesiku mi sie bardzo podoba.. gdyby go tam nie bylo to czegos by mi brakowalo.. pusto by bylo.

    Kciuki za Anie mocno zacisniete..

    A co do piosenki, ktorej fragmentem textu sie z nami podzielilas - kiedys chodzila mi po glowie.. nie moglam sie jej pozbyc :p denerwowalam wszystkich domownikow, spiewajac ja :p no i w koncu zapomnialam.. A dzis musialam wejsc na Twojego bloga, bym sie znow nie mogla od niej opedzic :p

    Pozdrawiam cieplo :-D

    OdpowiedzUsuń
  5. Podziwiam, jak zawsze nie tylko Twoje prace, ale także Twój sposób przekazywania swoich myśli, postrzegania świata, wspomnień a nawet wesołych zdarzeń.
    Dziś dowiedziałam się o Tobie, że skończyłaś szkołę muzyczną i tego Ci zazdroszczę, bo to było moje marzenie. Chciałam grać na skrzypcach, ale mama nie chciała mnie zapisać, ponoć z przyczyn finansowych, choć w to nie wierzyłam, bo moich trzech braci chodziło do szkoły muzycznej. A ponieważ młodszego brata prowadziłam do SM, korzystałam z wolnego pianina w innej sali i sama uczyłam się grać. Byłam samoukiem i po paru latach grałam nieźle, ale tylko z nut. Kiedy zostałam sama z rodzicami, umilałam im wieczory moją grą na pianinie, ale i to się skończyło, bo gdy brat się przeprowadził, zabrał z sobą pianino. Tak skończyła się moja przygoda z graniem, ale nie skończyła się moja miłość do muzyki klasycznej, a przede wszystkim operowej.
    I tak oto czytając Twoje wspomnienia, uruchomiłam również swoje.
    Dzień przytulania całkiem miły, przytulamy się do siebie i do kotów, a jakże! [oczywiście taki dzień jest codziennie, bo moje córki uwielbiają być przytulane przez mamusię (i vice versa)].
    Aniowa Aniołanka prześliczna i ma mój ulubiony kolor włosów .

    Pozdrawiam Cię serdecznie :))

    OdpowiedzUsuń
  6. super! sztambuchy i Aniołanka :)
    buziaki

    OdpowiedzUsuń
  7. Edziu, pamiętam, pamiętam tę piosenkę w wykonaniu Janka Kaczmarka! Mój tata miał zwyczaj nagrywania w tamtych latach wszystkiego na kasety, więc słuchał potem godzinami, niechcący i ja słuchałam :)) Na dobre mi to wyszło :))) Notesik, ten "par avion" ;) jest moim ulubionym :)))) W ogóle jakoś wszystko skrzydlate lubię ;)))
    Przytulam mocno!!
    Kciuki i myśli pracują!

    OdpowiedzUsuń
  8. Piękne zeszyty :) Zaglądam i podziwiam z oczami jak 5 zł :) Podoba mi się też sztambuch umieszczony kilka postów wcześniej, sama bym taki zapisała a nastolatką to już od dawna nie jestem :) A mogę spytać jak i czym oklejasz zeszyty? Wyglądają na bardzo estetyczne :) Jeśli możesz zdradź tajemnicę :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Myślę o Ani!
    O przytulaniu zapomniałam, nadrobię w przyszłości...
    Zeszyty marzenie!

    OdpowiedzUsuń
  10. Patrzę, czytam i nadziwić się nie mogę ... ile serca włożyłas w te prace :) Piękne rzeczy tworzysz :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Wspaniałe prace, a il czasu trzeba było w nie włożyć. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  12. Prawdziwy już profeszional osiągasz (tu wzdycham przeciągle i żałośnie jako osoba pozbawiona zupełnie zdolności manualnych, co ogólnie wiadomym jest).Wywzdychawszy się pozdrawiam z Poznania:)Alabama

    OdpowiedzUsuń
  13. No kochana! No po prostu brak mi słów!! Te notesy, pamiętniki, sztambuchy... Cudo takie, że siedzę ściskając kubek kawy mocno, bo gębę rozdziawiam z głośnym oooooch!!! Fantastyczne są i tyle!

    OdpowiedzUsuń
  14. bardzo przyjemnie tu u Ciebie :) zostaję na dłużej!

    OdpowiedzUsuń
  15. Piękne to Twoje przytulenie, chociaż się spóźniłam, jednak dobrze, że można w każdej chwili... :*

    OdpowiedzUsuń
  16. o jeju jakie śliczne te notesy!;]

    OdpowiedzUsuń
  17. Aniołki mnie oczarowały:) A notesiki są śliczne i nie czepiaj się, ze coś nie tak wyszło...:)

    OdpowiedzUsuń
  18. Gratuluje wygranej!
    Notesiki bomba. Ale jak zobaczylam anioly to sie rozplynelam.... Zrobilabys kiedys kurs krok po kroku na takiego aniola?

    OdpowiedzUsuń